У аграгарадку Александрыя праходзіць фінал рэспубліканскага сямейнага сельскагаспадарчага праекта БРСМ «Уладар сяла».Гэты ўікэнд абяцае здзіўляць: у аграгарадку Александрыя, што ў Шклоўскім раёне, разам са святам «Купалле» праходзіць фінал рэспубліканскага сямейнага сельскагаспадарчага праекта БРСМ «Уладар сяла». Удзел у ім бяруць шэсць сем’яў-фіналістаў з розных рэгіёнаў краіны. Гарадзеншчыну ўяўляюць Валерый і Вікторыя Скорб з аграгарадка Васілішкі Шчучынскага раёна. 

– Калі нам прапанавалі паўдзельнічаць во «Уладар сяла», пагадзіліся з мужам без лішніх роздумаў. Падумалі, цікава будзе паспрабаваць сябе ў новым амплуа удзельнікаў сямейнага конкурсу , – кажа Вікторыя, заўважаючы, што падаючы заяўку на ўдзел у раённым этапе , нават уявіць не маглі, што пройдуць на вобласць, а пасля і зусім будуць змагацца за званне самай дружнай і гаспадарчай сям’і ў гранд-фінале.  

 
Да абласному туру пара рыхтавалася грунтоўна: прадумвалі візітоўку, касцюмы, шмат рэпеціравалі, пяклі смачныя пачастункі. Перад конкурсам, заўважае Вікторыя, вядома, хваляваліся. Хацелі, каб усё атрымалася і не выйшла ніякіх замінак. У дзень ікс ўсе члены сям’і дэманстравалі свой песенны талент, праяўлялі хуткасць і сілу ў сельскай спартыўнай эстафеце. 

– З прапанаванымі заданнямі справіліся лёгка. Мы ж сельскія жыхары, што-тое, а секчы дровы ўмеем, гэта наша любімае занятак. Спачатку, праўда, перажывала за сябе, ці ўдасца распрэгчы каня. Падобны вопыт быў, але шмат гадоў таму. Дзякуючы падтрымцы сям’і ўсё атрымалася , – прызнаецца суразмоўца, удакладняючы, што змагацца за перамогу ў конкурсе дапамагалі тры дачкі – дзевяцігадовая Ангеліна, шасцігадовая Віялета і самая младшенькая Ульяна. Ёй яшчэ няма і трох.

Такая згуртаванасць смуткуе дапамагла ім абыйсці 12 сем’яў-сапернікаў.

Вось і фінал. Василишковцы настроены рашуча і толькі на перамогу. Перад самым ад’ездам атрымалі наказ: без першага месца не вяртацца.

– Безумоўна, мы ўсведамляем усю адказнасць, якая легла на нашы плечы. Пастараемся не падвесці і апраўдаць надзеі кожнага. Гатовыя здзіўляць журы, радаваць усіх сваімі талентамі і ўменнямі. Ўборы наутюжены, візітоўка навостраная. Ўнеслі ў яе некаторыя змены, пашырылі. У прывітанні раскажам пра сваю сям’ю, сваяках, якія змагаліся на франтах Вялікай Айчыннай вайны, і пра тое, як добра жыць у нашай цудоўнай і любімай краіне , – уводзіць у курс справы Вікторыя Скорб, заўважаючы, што прама цяпер занятыя афармленнем шыкоўнага падворка. 

Зрэшты, падчас фіналу ўдзельнікам трэба будзе не толькі крэатыўна прадставіць сваю сям’ю ў конкурсе візітных картак, але яшчэ і прэзентаваць каравай ўласнага вырабу, прыгатаваць самыя смачныя дранікі на калодзе. Кіраўнікоў сем’яў чакае змаганне касцоў «Па траўніку», а гаспадыні змогуць праявіць свае творчыя здольнасці, стварыўшы святочныя купальскія вянкі. 

Мы, у сваю чаргу, будзем трымаць кулачкі за сям’ю. У траўні гэтага года Валерый і Вікторыя адзначылі 10-ю гадавіну вяселля. Пазнаёміліся ў Васілішках. У родныя мясціны дзяўчына вярнулася пасля заканчэння гандлёвага каледжа, сюды ж па размеркаванні прыехаў і яе будучы муж. Уладкаваўся інструктарам па плаванні ў мясцовы басейн. У адзін з дзён тут дзве палоўкі і сустрэліся. Сустрэча апынулася лёсавызначальнай.

З тых часоў, жартуе Вікторыя, вады выцякло нямала. 

– Працую прадаўцом у ААТ “Васілішкі”, муж – там жа механізатарам. Зараз, праўда, знаходзіцца ў дэкрэтным адпачынку. Абзавяліся жыллём, плануем справіць наваселле ў снежні. Трымаем гаспадарка, ёсць агарод. Клопатаў у вёсцы хапае, затое ўсё сваё, натуральнае і карыснае, выгадаванае з клопатам. Калі б і прапанавалі, то ў горад не пераехалі. Мы любім цішыню, прыроду. Не ўяўляю, як ад гэтага можна адмовіцца! – упэўнена заяўляе Вікторыя, тут жа раскрываючы сакрэт сямейнага шчасця. – Хутчэй ён крыецца ў паразуменні, дружбе і цярпліва. Мы заўсёды неразлучныя. Разам едзем на рыбалку, муж з дзецьмі сустракаюць з працы, нават цяпер побач знаходзіцца вялікая група падтрымкі – сёстры, бацькі, свякроў. Гэта надае сіл і ўпэўненасці.

GP