Такі ён – камбайнер ААТ “Васілішкі” Антон Навагродскі, які адным з першых у раёне намалаціў тысячу тон збожжа новага ўраджаю. Ён адзін з тых, хто з’яўляецца на мехдвары з першымі прамянямі сонца, а пакідае хлебнае поле апошнім.

– Ці цяжка вытрымаць такі напружаны рытм? – цікаўлюся ў перадавіка.

– А вы паспрабуйце ўстаць у пяць раніцы, адпрацаваць на камбайне ўвесь светлавы дзень і легчы спаць за поўнач, – усміхаецца Антон Антонавіч. – І так на працягу ўсёй уборачнай гарачай пары, без выхадных. Вядома, стомленасць назапашваецца, але думкі ўсё кінуць ніколі не ўзнікала. Наогул я лічу прафесію хлебароба сваім пакліканнем. У яе не прыходзяць выпадковыя людзі: ты павінен ўсёй душой любіць зямлю, і тады яна адкажа ўзаемнасцю.

Для Антона Навагродская гэта ўжо пятнаццатая жніво, але ў сельскай гаспадарцы працуе ён значна даўжэй.

– Сам я родам з Воранаўскага раёна, – працягвае наш герой. – Наша сям’я жыла на хутары каля вёскі Смильгини. Бацькі рана не стала, і таму мне і маім двум старэйшым братам Івану і Альфрэду давялося шмат працаваць, каб падтрымаць маму. Ужо ў 16 гадоў я укалываў на зернесклада, а пасля школы паспяхова адвучыўся на трактарыста і уладкаваўся ў родную гаспадарку, дзе мне даверылі трактар ​​Т-40. З яго і пачаўся мой нялёгкі шлях механізатара.

А прадоўжыўся ён у ААТ “Васілішкі”: сям’я Навагродская па рашэнні маці пакінула хутар і пераехала на Шчучыншчыне, дзе перад юнакамі адкрыліся куды вялікія перспектывы. За гады працы ў ААТ “Васілішкі” Антон Навагродскі асвоіў мноства тэхнікі: трактары МТЗ-50, МТЗ-82, Т-150 і “Кіравец”, збожжаўборачныя камбайны “Ніва” і “Палессе”, а цяпер ён кіруе “Лексіён”.

– На гэтым жалезным асілка можна намалочвалі да 180 тон за змену, – кажа Антон Антонавіч. – У бункер у залежнасці ад культур змяшчаецца каля 8 тон збожжа, і ён запаўняецца прыкладна за 20 хвілін працы ў полі. Як толькі гэта адбываецца – загараюцца сігнальныя маячкі, і свабодная машына пад’язджае на загрузку. Мой камбайн не новы, але выдатна абслужыць, таму збоі ў працы адбываюцца рэдка. Але нават калі і здараецца якая-небудзь паломка – адзін званок, і рамонтная брыгада імчыцца ў поле з патрэбнай запасны дэталлю. Да ўсяго, нягледзячы на ​​моцны дух суперніцтва на жніве, кожны механізатар гатовы падставіць плячо аднаму і дапамагчы ў рамонце. Так і працуем, як адна згуртаваная каманда, таму і вынікі радуюць.

У мінулым годзе Антон Навагродскі паставіў асабісты рэкорд: намалаціў 3200 тон збожжа. Спыняцца на дасягнутым не збіраецца, упэўнены, што гэта не мяжа. За працоўныя заслугі не раз быў адзначаны на розных узроўнях. Усе атрыманыя ўзнагароды беражліва захоўвае дома, каб было што паказаць унукам.

– Ці то яшчэ будзе! – гарэзна заўважае камбайнер-тысячнік. – Я вельмі люблю сваю прафесію, таму гатовы пакараць новыя вытворчыя вяршыні. Праязджаючы міма прыбраных палёў, душа радуецца: як толькі хлеб з’ехаў у засекі, тут пачынаецца падрыхтоўка да закладцы новага ўраджаю. Я і сам пасля ўборкі збожжавых і кукурузы перасядзь на трактар ​​і займуся ўзворваннем зямлі. Такі вось кругаварот.

Аляксандр КАСПЕРЧУК.
Фота аўтара.