Створана Аляксандр Касперчук 16.06.2023 у 9:31

 
У рамках выставы "Белагра-2023" у Смалявіцкім раёне прайшоў 17-ы конкурс "Лепшы араты". Яго арганізатарамі выступілі Міністэрства сельскай гаспадаркі і харчавання і Беларускі дзяржаўны аграрны тэхнічны ўніверсітэт.

На полі сабраліся больш за 50 удзельнікаў: 40 навучэнцаў профільных устаноў адукацыі і 12 працаўнікоў сельгаспрадпрыемстваў з кожнай вобласці. Гонар Гродзеншчыны на спаборніцтвах разам з напарнікам з ААТ "Сянькоўшчына" (Слонімскі раён) Аляксандрам Дрончанкам абараняў механізатар ААТ "Васілішкі" з 12-гадовым стажам Юрый Вашчыла.

- Конкурс доўжыўся практычна ўвесь светлавы дзень, - адзначае Юрый Іванавіч. - Па сутнасці гэта была паўнавартасная працоўная змена. Мы дэманстравалі, як трэба правільна абслугоўваць тэхніку перад выхадам у поле, падчаплялі плугі і віртуозна кіравалі трактарам МТЗ-80. Завяршальным этапам спаборніцтваў стала ўзворванне ўчастка зямлі плошчай 20х200 метраў. Трэба было завяршыць працу за пяць заходаў і не выйсці за межы адведзенага ўчастка. Таксама ўлічвалася прамалінейнасць ворыва і затрачаны час. У выніку мы саступілі толькі экіпажу з Магілёўскай вобласці і занялі ганаровае 2 месца. Замкнулі тройку прызёраў механізатары, якія прадстаўляюць Міншчыну.

Вярнуўшыся ў родную гаспадарку, механізатар Юры Вашчыла актыўна ўключыўся ў працу.
 

- У мінулым годзе я атрымаў новы энерганасычаны трактар ​​МТЗ-3522, да гэтага кіраваў МТЗ-3022, - працягвае наш герой. - Вядома, розніцу ў магутнасці адчуў адразу. Але «навічку» з плугам шырынёй 4,2 метра ўзарваю да 30 гектараў у дзень, тады як яго папярэднік выдаваў максімум 20 гектараў. Глыбіню заладкі адрэгуляваў уручную, і яна складае 20-22 сантыметры, як таго патрабуюць тэхналогіі. Рухаюся па полі з хуткасцю 10 кіламетраў за гадзіну. Мой цяперашні "жалезны волат" важыць амаль 10 тон і за працоўную змену спальвае 400-500 літраў паліва. Але і арэ за дваіх!

Дома Юрыя Вашчылу з нецярпеннем чакае жонка Любоў, якая таксама звязала сваё жыццё з сельскай гаспадаркай і працуе ў ААТ «Васілішкі» на зернесушыльным комплексе. Разам яны выхоўваюць дваіх дзяцей - дачку Надзею і сына Арсенія. Апошні, дарэчы, у свае дзесяць гадоў паспеў не раз пасядзець у кабіне бацькоўскага трактара і ўжо праяўляе цікавасць да тэхнікі. Значыць, расце годная змена!

- А бо спачатку я спрабаваў знайсці сябе ў горадзе, - прызнаецца Юры Іванавіч. - Працаваў на мэблевай фабрыцы, працаваў кіроўцам. І хутка зразумеў, што ўся гэтая мітусня - не для мяне. Так я апынуўся ў ААТ "Васілішкі". Родная гаспадарка дапамагла вырашыць жыллёвае пытанне: нашай сям'і выдзелілі камфортную трохпакаёвую кватэру. Ведаеце, я шчыра кахаю прафесію механізатара і лічу, што знаходжуся на сваім месцы. Кожны раз праязджаючы міма свежаўзараных палёў, адчуваю вялікі гонар за праведзеную працу. Быць гаспадаром на роднай зямлі - вось яно, шчасце!
 
Аляксандр КАСПЕРЧУК.
Фота аўтара.