Каханне да працы заўсёды прыносіць добры вынік. У гэтым сезоне Андрэй Верабей намалаціў 3130 тон збожжа і стаў пераможцам абласнога спаборніцтва за дасягненне высокіх паказчыкаў на ўборцы ўраджаю збожжавых і зернебабовых культур сярод старэйшых камбайнераў маладзёжных экіпажаў.


 
Вось ужо 12 гадоў малады чалавек працуе трактарыстам-машыністам у ААТ "Васілішкі". Як лічыць сам Андрэй, праца на свежым паветры, паездкі на мадэрнізаванай тэхніцы і дастойная аплата працы - вось адметныя рысы прафесіі сучаснага механізатара.


Нягледзячы на ​​тое, што гарачая пара па ўборцы ўраджаю завершана і, здавалася б, можна крыху выдыхнуць, працы ў Андрэя дастаткова, бо вопытны механізатар круглы год “ля руля”: арэ, сее, угнойвае, культывуе, дыскуе… “Нават зімой працы хапае , - Тлумачыць мужчына.   - Чысцім снег на палях, праводзім снегазатрыманне - з дапамогай тэхнікі ствараем штучныя няроўнасці, разоры. Такі метад захоўвае снежнае покрыва, засцерагае азімыя культуры ад вымярзання, а назапашаная вільгаць павялічвае ўраджайнасць. А бо менавіта вільгаць дае 30% ураджайнасці, таму ўжо з зімы рыхтуемся. Акрамя таго, зімой рамантуем агрэгаты, каб летам працаваць без праблем”.

На сваім чатырохколавым сябру МТЗ-1523 за дзень Андрэй можа праехаць каля 40 км. "Відаць, у мяне ў генах закладзена, што роў матора трактара грэе душу", – прызнаецца суразмоўца.

З Андрэем захацелася пагутарыць і ўсё ж даведацца, чым жыве гэты працавіты хлопец па-за працай, пра што марыць і якія планы на будучыню будуе для сябе і сваёй сям'і.
 

Малады чалавек разам з жонкай і сынам сустрэлі мяне каля Палаца творчасці дзяцей і моладзі. Першае, што прыкмячаю - людзі, якія ідуць мне насустрач, усміхаюцца - ласкава, шчыра і адкрыта. Абодва мясцовыя - Вераніка з Астрына, а Андрэй нарадзіўся ў Зянюках. Яшчэ ў школьныя гады яны аднойчы выпадкова сустрэліся ў парку Астрына, каб знайсці апору і падтрымку на ўсё жыццё. Ведаючы адзін аднаго з юных гадоў, два гады таму вырашылі пажаніцца.


– У палацы працуе музей гісторыі Шчучыншчыны. Чулі пра такое? - Вырашыла пацікавіцца я.
– Чулі, але пабываць не даводзілася, – адказвае Андрэй.
 

Прапаную наведаць яго - хай у маладой пары застанецца яшчэ больш прыемных успамінаў ад інтэрв'ю. Ды і халаднавата на вуліцы, не жадаецца, каб падгадаваны Мацвей змёрз.
 

Ацаніўшы экспазіцыі музея, прыгажосць палаца ў цэлым, Андрэй паведамляе, што ў тыя рэдкія выхадныя, якія з'яўляюцца ў яго, маладая сям'я адразу ж адпраўляецца ў кароткія падарожжы па славутасцях беларускіх гарадоў. А яшчэ ім падабаюцца пешыя шпацыры - проста велізарнае жаданне шпацыраваць з сынам, атрымліваць асалоду ад атмасферай ціхага, утульнага Шчучына, дзе хлопцы не так даўно набылі сваё жыллё.
 

Сёлета на працягу ўсёй уборачнай кампаніі Андрэй уваходзіў у тройку лідэраў раёна па намалоце. І нават удалося дабіцца асабістага рэкорду - 3130 тон! Да гэтага максімальным быў вынік 2020 тон. Гэта ўжо сёмы сезон для 29-гадовага хлебароба. А знаёмы ён з сялянскай працай з 18-ці гадоў.

Напрацоўваючы з кожным годам досвед, Андрэй разабраўся ў хітрасцях і нюансах тэхнікі і ў метадах працы. Дзякуючы гэтаму ў апошнія гады на мясцовых "Дажынках" ён прызнаваўся найлепшым сярод маладых камбайнераў. А зараз ганарыцца ўжо значным вынікам на абласным узроўні.
 


- Пастаянна паказваць высокі вынік няпроста. Кожнае жніво разумею, які на мне цяжар адказнасці. Але выпрацаваў прынцып: проста якасна выконваць сваю працу. А калі з'яўляюцца вынікі, уключаецца спартовая цікавасць, – з хітрынкай усміхаецца механізатар.

Размовы аб рабоце, працы хлебароба раз-пораз вяртаюць майго суразмоўцы ў дзяцінства.
 
- Адно з самых яркіх успамінаў - чакаю не дачакаюся бацькі з працы, каб ён пракаціў мяне на трактары, - расплываецца ва ўсмешцы Андрэй. - Бо бацька, гэтак жа як і дзядуля, працаваў механізатарам. А гадоў у дванаццаць я сам ліха навучыўся кіраваць тэхнікай. Пры паступленні ў Шчучынскі дзяржаўны ліцэй на спецыяльнасць "вадзіцель, трактарыст, зваршчык" разумеў, што калі звязаць сваё жыццё з сельскай гаспадаркай, то наперадзе чакае цяжкая праца, з вялікай адказнасцю і вялікімі затратамі чалавечага рэсурсу. Будучы на ​​вытворчай практыцы ў Гурнафелі, а затым на адпрацоўцы ў Бакштах (ААТ "Васілішкі"), яшчэ крыху сумняваўся, ці падыходзіць мне гэтая прафесія. Адслужыўшы ў войску, я вярнуўся на сяло. І вось тут якраз і здарыўся пераломны момант у адносінах да сельскай гаспадаркі. Першы выезд менавіта ў поле, на пэўную працу, і адразу сапраўднае мужчынскае каханне да сваёй справы. Я адчуў тую самую "палявую рамантыку". Тады ўпершыню прапусціў гэта праз сябе і ацаніў усю крутасць АПК.


Яшчэ Андрэй вельмі любіць важдацца з тэхнікай. Адрамантаваць свой трактар, камбайн або асабістае аўто - справа гонару. - Мне заўсёды было цікава, што ў той ці іншай прылады ўнутры. Упэўнены, у кожнай машыны ёсць душа. У дзяцінстве, калі бацька працаваў у гаражы, я заўсёды быў з ім, успамінае ён.
 

У поле механізатарам прывозяць абеды і вячэры. "А якімі стравамі песціць дома жонка?" – цікаўлюся ўжо ў Веранікі.

- Больш за ўсё любіць мае чабурэкі і дранікі, - яна прызнаецца, што з радасцю прыгатуе для мужа ўсё, што ён пажадае. Вось толькі надаваць сям'і столькі часу, колькі хацелася б, у Андрэя, нажаль, не заўсёды атрымліваецца. Бо праца, асабліва якая залежыць ад умоў надвор'я, не чакае.
 

Хутка ў нашага “працавікі” заслужаны працоўны водпуск, падчас якога ўсе сілы будуць кінуты на добраўпарадкаванне хатняга ачага. Бо галоўным сваім дасягненнем Андрэй лічыць стварэнне сям'і і нараджэнне сына. І не дзіўна, менавіта блізкія людзі матывуюць да дзеянняў.
 

А далей? А далей зноў у бой - працоўны.
 


Вікторыя ШЫЛКО.
Фота аўтара і з архіву рэдакцыі.

---

Паважаныя работнікі і ветэраны сельскай гаспадаркі і перапрацоўчай прамысловасці!
Прыміце шчырыя і сардэчныя віншаванні з прафесійным святам!
 	

Нялёгкая сельская праца ляжыць у аснове жыцця ўсёй нашай краіны. Каб на сталах з'яўляліся натуральныя і свежыя прадукты, духмяны хлеб, да гэтага павінны прыкласці старанні мноства рук. І менавіта ў гэтых руках захоўваецца дабрабыт і харчовая бяспека Беларусі.


Вялікі дзякуй за высокую працаздольнасць, адказнасць, руплівы падыход і бязмежную любоў да сваёй справы, да роднай зямлі, за імкненне адраджаць і памнажаць лепшыя аграрныя традыцыі.
 


Жадаем наймацнейшага здароўя, высокіх паказчыкаў і новых вытворчых дасягненняў у вашай працы, рэалізацыі творчых задум, бадзёрасці духу і цудоўнага настрою!